Weneckie Biennale Architektury 2018: FREESPACE

Jakieś pytania?

Chcielibyśmy usłyszeć od Ciebie

Stworzone w 1895 roku La Biennale di Venezia jest jednym z najbardziej prestiżowych kulturalnych wydarzeń na całym świecie. Można zobaczyć tu nowe globalne trendy, a także artystów i architektów, którzy dzięki Biennale rozpoczynają międzynarodowe kariery.

Przy każdej edycji rada programowa Biennale wskazuje głównych kuratorów odpowiedzialnych za organizację wystaw. Ekspozycje mają prezentować przełomowe podejście do różnych tematów, w następujących dziedzinach: Sztuka, Architektura, Kino, Taniec, Muzyka i Teatr.

Zdjęcie: Andrea Avezzù, dzięki uprzejmości La Biennale di Venezia

Weneckie Biennale Architektury jest organizowane co drugi rok, na zmianę z Biennale Sztuki. Wydarzenie trwa od maja do listopada i jest zlokalizowane w dwóch miejscach we wschodniej części Wenecji, w Arsenale i parkowej dzielnicy Giardini. Arsenał, niegdyś największe przedindustrialne centrum przemysłowe na świecie, został zamieniony w ogromną przestrzeń wystawienniczą o powierzchni około 50 tys. metrów kwadratowych. W Giardini znajduje się Pawilon Centralny oraz 29 pawilonów narodowych.

Biennale Architettura 2018: FREESPACE

W tym roku główni kuratorzy, architektki Yvonne Farrell i Shelley McNamara, nadały 16. Weneckiemu Biennale Architektury tytuł Freespace. Skupiając się na pytaniach dotyczących jakości ogólnodostępnej i publicznej przestrzeni, Farrell i McNamara definiują koncepcję Freespace jako przestrzenie, które są świadectwem wielkoduszności i człowieczeństwa leżączch u korzeni praktyki architektonicznej. "Widzimy architekturę jako tłumaczenie potrzeby, w najszerszym znaczeniu tego słowa, na pełną treści przestrzeń" mówią Farrell and McNamara.

Arsenał

Yvonne Farrel i Shelley McNamara zaprosiły włoską architektę Francescę Torzo do zaprezentowania własnej interpretacji tematu Freespace na wystawie w Arsenale. Architetka wybrała projekt Z33, czyli renowację i rozbudowę przestrzeni wystawienniczej dla sztuki współczesnej w Hasselt w Belgii.

Zdjęcie: Francesco Galli, dzięki uprzejmości La Biennale di Venezia

Francesca Torzo przedstawia swój projekt pokazując istotne fragmenty projektu poprzez obrazy, szkice, teksty, a także liczne modele, które w abstrakcyjny sposób opisują sekwencję zaprojektowanych przez nią przestrzeni. Pomiędzy różnymi obiektami znalazły się również prototypy w skali 1:1, ktore pozwalają zapoznać się z zastosowanymi w projekcie materiałami. Zwiedzający budują swoje własne doświadczenie, spacerujac poprzez instalację.

Z33 należy do zespołu niewielkich domków, które powstały w późnym średniowieczu i niegdyś stanowiły własność laickiego stowarzyszenia religijnego beginek. Łączy się z ogrodem i z założonym w 1958 roku w jednym z budynków muzeum. Francesca Torzo zinterpretowała ten historyczny kompleks jako wyspę w tkance miasta. Zachowała dużo wolnej przestrzeni i podkreśliła trwałe granice w postaci konstrukcji z cegieł. Fasada zaprojektowanego przez nią budynku, wykonana z 34 494 ręcznie wykonanych cegieł, chroni spokój przestrzeni wystawienniczej i ogrodu.

Delikatny rysunek ceglanej fasady podkreśla system okienny SlimLine 38 firmy Reynaers Aluminium.

Zdjęcie: Francesca Torzo

Wewnątrz budynek składa się z prostych pomieszczeń, różniących się wielkością, proporcjami i natężeniem światła. Design projektu opiera się na grze pomiędzy różnymi stopniami prywatności i otwarcia, pomiędzy publicznym a domowym. Pokoje są otwarte jeden na drugi i oferują zróżnicowaną perspektywę, podobnie jak dzieje się to w otwartej przestrzeni miasta.

Pawilon belgijski

Eurotopia, projekt wybrany na ekspozycję w belgijskim pawilonie, opowiada o wyzwaniach, z którymi boryka się Unia Europejska. Choć Europejska Dzielnica w Brukseli stanowi fizyczne i symboliczne centrum Unii, nie wydaje się wnosić wiele do kolektywnej europejskiej tożsamości. Z kolei relacje pomiędzy Dzielnicą Europejską a pozostałymi dzielnicami miasta są niejednoznaczne.

Według kuratorów Eurotopii, Traumnovelle i Roxane Le Grelle, Europa jest jedyną wielką ideą, która może się skutecznie przeciwstawić nacjonalizmom i ekstremizmowi. Poprzez swoją wystawę chcą wywołać polityczne zaangażowanie wśród obywateli Europy. Swoją instalację kierują też do architektów i osób odpowiedzialnych za tworzenie publicznych przestrzeni, których zachęcają do zastanawiania się, jak można tworzyć demokratyczną europejską przestrzeń i jak można ją połączyć z Brukselą.

Zdjęcie: Italo Rondinella, dzięki uprzejmości La Biennale di Venezia

Eurotopie będzie zajmować belgijski pawilon przez sześć miesięcy. Wybudowany w 1907 roku przez Léona Sneyersa i od tej pory wielokrotnie poddawany renowacji, jest najstarszym pawilonem w Giardini. Przyciąga uwagę wysokimi sufitami i pięknym naturalnym światłem, jest też doskonale zlolalizowany przy głównej osi Giardini.

Powrót do góry