- Goddard Manton
- Robin Gimblett
Dalston Lane
Co takiego stało się z dzielnicą Dalston? Przed dwudziestoma laty, lokalny historyk Patrick Wright w swojej książce „Podróż przez Ruiny: Ostatnie Dni Londynu” (ang. “A Journey Through Ruins:The Last Days of London”) z nostalgią pisał o zanikającej powoli dzielnicy Dalston. O dzielnicy, w której czas jakby się zatrzymał i której odwiecznym problemem były nieszczelne budynki. Sklepy wyglądały jak żywcem wyjęte z lat 50, a ludzie kręcili się po ulicach bez celu, lecz mimo wszystko zawsze byli skorzy pomagać sobie nawzajem. W ostatnim rozdziale książki, zatytułowanym „300-jardowa Podróż Dookoła Świata” (ang. „Around the World in 300 Yards”) ostrzega przed fundamentalnymi zmianami, jakie wkrótce mają zajść wśród społeczności Dalston, na fali których stali mieszkańcy zostaną wyparci przez tymczasowych lokatorów lokali wykupionych wyłącznie pod wynajem.
Chociaż przewidywania Wrighta się nie sprawdziły, to jednak sporo się zmieniło w opisywanej przez niego dzielnicy, a Dalston jest coraz częstszym tematem rozmów poruszanym przez Londyńczyków w środkach komunikacji miejskiej. Dzielnica ta jest znacznie atrakcyjniejsza cenowo niż Brick Lane, Spitalfields czy Shoreditch, dlatego przyciąga coraz więcej londyńskich hipsterów. Artystyczne kawiarnie i partyzanckie osiedlowe ogrody wyrastają tuż obok stołówek dla robotników i sklepów z materiałami budowlanymi. Dalston to pole bitwy, której wynik jest wciąż nieznany. Mimo to, istnieje plan rozbudowy Dalston, który wpłynie na kształt dzielnicy i jej zaludnienie. Oficjalne rozpoczęcie jego realizacji miało miejsce w 2007 roku w momencie, gdy Rada Gminy Hackney, wraz ze Stowarzyszeniem na rzecz Rozwoju Londynu (ang. London Development Agency), zainicjowała program renowacji „Faza 1, Dalton Square” (ang. Phase 1 of Dalton Square) i powierzyła ego wykonanie firmie deweloperskiej Barratt Homes. Obecnie trwa rozłożona na trzy etapy budowa 553 mieszkań ulokowanych przy nowej stacji obok skrzyżowania Kingsland Road i Dalston Lane. Znaczna część tych lokali jest już ukończona. Oprócz obiektów mieszkalnych, program zakładał budowę biblioteki publicznej o powierzchni 3200 m2, obiektu handlowego o powierzchni 2650 m2 oraz przestrzeni użytku publicznego usytuowanej wokół placu, którego powierzchnia wynosi 4300 m2.
Projekt ogrody zimowe widok na dziedziniec od fasady zachodniej (budowa faza 1) 16
Plac stanowi zatem epicentrum programu rozbudowy. Wzdłuż jego boków ciągnących się z północy na południe, stanęły wieżowce i kilkupiętrowe bloki. Program „Faza 1, Dalton Lane Południe” (ang. Phase 1, Dalston Lane South), którego realizacją zajęło się studio architektoniczne Arup Associates, został ukończony w 2010 roku. Zakładał on wzniesienie budynku mieszkalnego składającego się z 244 nowych lokali. Robin Gimblett ze studia architektonicznego Goddard Manton Architects, zatrudnionego do pomocy przy realizacji wszystkich faz programu, określa powstały budynek jako „projekt inspirowany masywnymi budowlami o ceglanych fasadach, na powierzchni których ziały głęboko osadzone otwory okienne. Elementem zaskoczenia są tutaj wkomponowane w zachodnią elewację ogrody zimowe, z których rozciąga się widok na plac. Dzięki użyciu różnych odcieni kolorów (jasnych i ciemnych), pionowa i pozioma konstrukcja budynku nabiera odpowiedniego kształtu”. Do realizacji całości tego projektu wykorzystano produkty firmy Reynaers. Jednak to zimowy ogród stanowił najciekawsze wyzwanie. Do jego budowy wykorzystano system ścian osłonowych CW 50 z zamocowanymi na stałe przeszklonymi elementami i drewnianymi żaluzjami. System ten pozwala na zapewnienie maksymalnej ilości światła wewnątrz budynku, dając przy tym nieograniczoną swobodę tworzenia. Balkony wykonano z wykorzystaniem systemu GP 51, innowacyjnego rozwiązania opartego na całoszklanych modułach przesuwnych. System CW 50, z dodatkiem wmontowanych na stałe przeszkleń i kilku modułów z oknami otwieranymi, posłużył także do wykonania wystaw sklepowych oraz frontu biblioteki.
W tym samym czasie, architekci ze studia McAslan and Partners opracowali projekt do programu „Faza 2, Stacja Dalston Junction” (ang.Phase 2, Dalston Junction Interchange). Obejmował on budowę czterech połączonych wież, trzech sześciopiętrowych i jednej dziewięciopiętrowej, z wbudowanymi w elewację balkonami wnękowymi (po cztery na każde piętro), wychodzącymi na plac po wschodniej stronie lub na Kingsland Road po stronie zachodniej. Każdy balkon ma balustradę wykonaną z przeszklonych elementów, natomiast drzwi balkonowe zostały wykonane z wykorzystaniem systemów drzwi przesuwnych CP 130 firmy Reynaers. Same elewacje budynków zbudowane są z białych paneli betonu zbrojonego włóknem szklanym i wykończone drewnianą okładziną, która nadaje budowlom bardziej przyjazny wygląd. Ostatnia faza programu przewiduje budowę mieszczącego 32 lokale budynku plombowego, który ma zostać ukończony w 2013 roku.
Program rozwoju jest niewątpliwie projektem zakrojonym na dużą skalę, dlatego też nie można bagatelizować jego wpływu na społeczność Dalston. Trudno jest jednak przewidzieć, kto najbardziej skorzysta na zmianach. W każdym razie, dzięki tej inicjatywie powstaje tętniąca życiem, otwarta przestrzeń miejska pełna ścieżek rowerowych i deptaków, która oferuje jednocześnie atrakcyjne warunki mieszkaniowe. Tym samym jest ona przykładem realizacji części założeń strategii rozwoju przyjętej przez władze lokalne.
Użyte systemy Reynaers
Involved stakeholders
Architekt
- Goddard Manton
- Robin Gimblett
Wykonawca konstrukcji aluminiowych
- M Price Limited
Fotograf
- Nick Short Photography
Inny interesariusz
- Barrat Homes (Investors)
- Isabelle Priest (Authors)
