- Bonnard Woffray
Technical Vocational School Visp
Szwajcarska architektura jest sławna na całym świecie dzięki takim nazwiskom, jak Herzog i de Meuron, Peter Zumthor i Valerio Olgiati. Obok tych architektonicznych sław istnieje również znacząca grupa wysoce utalentowanych architektów z innych pokoleń, którzy potrafią realizować bardzo intrygujące inwestycje. Zwykle nie są to inwestycje prestiżowe, lecz raczej skromne zlecenia, takie jak projekt domu mieszkalnego, budynku szkolnego lub remizy strażackiej w jednym z wielu szwajcarskich miast i miasteczek. Niezależnie od tego, jak zróżnicowane są realizacje tych architektów, tym, co je wyróżnia jest niezwykle wysoka jakość.
W Visp, szwajcarskim mieście położonym w niemieckiej części dwujęzycznego kantonu Valais (niem. WallisBi) biuro architektów Bonnard Woeffray zrealizowało budynek technicznej szkoły zawodowej. Budynek szkolny – wzniesiony według zwycięskiego projektu w konkursie na projekt szkoły – stanowi doskonałe dopełnienie swojego otoczenia złożonego z różnych wolnostojących budynków, w tym dwóch typologicznie podobnych do siebie budynków szkolnych z lat 60-tych ubiegłego wieku. Nowy budynek różni się od dwóch pozostałych nie tyle pod względem formy i wielkości, co pod względem architektonicznej ekspresji, zupełnie innej od wszystkiego, co go otacza. W pewnym tylko stopniu jest to zasługa ostrych jak brzytwa prostokątnych narożników, lecz w głównej mierze ekspresja wynika z przyciągających wzrok elewacji wykończonych lśniącą okładziną ze stali i aluminium.
Elewacja charakteryzuje się wielkimi oknami sięgającymi od sufitu do podłogi
Biuro architektów Bonnard Woeffray zostało założone w 1990 roku przez Genevičve Bonnard i Denisa Woeffray’a - dwójkę architektów, którzy w ostatnim dziesięcioleciu stopniowo zdobywali sobie coraz bardziej znaczącą pozycję. Bonnard i Woeffray, realizując niezwykle precyzyjną, minimalistyczną architekturę, zaczynają coraz silniej się wyróżniać. Dobrym tego przykładem jest szkoła w Visp. Wygląd budynku szkolnego determinuje betonowa konstrukcja nośna znajdująca się za elewacją. Elewacja zbudowana jest z okien sięgających od sufitu do podłogi, wykonanych z użyciem systemu CS 86-HI o podwyższonej izolacyjności, na których zamontowano żaluzje ograniczające ilość światła słonecznego wpadającego do wnętrza. Żaluzje te pokryte są powłoką ze stali nierdzewnej silnie odbijającej światło. Ślepe ściany wznoszące się w miejscach, w których wykonano prostokątne wycięcia w bryle budynku pokryte są okładziną z matowego aluminium, które subtelnie kontrastuje z błyszczącą stalą. Prostota i klarowność architektury jest również kontynuowana wewnątrz budynku, gdzie betonowe ściany i stropy pozostawiono bez żadnego wykończenia. Lokale klasowe i inne pomieszczenia oddzielono od siebie ścianami z przeszkleniem od sufitu do podłogi, wykonanymi w systemie CW 50. Oszczędność tej minimalistycznej architektury, czasami granicząca z surowością, nie ukrywa żadnego z niezwykle rygorystycznych środków, jakie zastosowano w tym budynku w celu ograniczenia zużycia energii. To, że środki te nie naruszają architektonicznej klarowności wyglądu budynku jest zdumiewającym osiągnięciem.
W elewacji wykończonej lśniącą okładziną ze stali odbija się otoczenie budynku
Choć zwycięski projekt budynku szkolnego pochodzi z 2004 roku, a jego budowę ukończono w 2009 roku, spełnia on wymogi szwajcarskiego standardu MINERGIE, który zaczął obowiązywać dla szkół w 2009 roku. Pod względem wymaganych parametrów ten nowy standard jest o ponad 25% procent surowszy od poprzedniego standardu z 2000 r. Narzuca on nową maksymalną wartość zużycia energii (ogrzewanie, ciepła woda i wentylacja), która wynosi 40 kWh na metr kwadratowy (w poprzednim standardzie, pochodzącym z 2000 r., wymagana wartość maksymalna wynosiła dla budynków szkolnych 55 kWh). Budynek ten jest nie tylko energooszczędny, lecz również odporny na trzęsienia ziemi, za co przyznano mu specjalną nagrodę. W celu zapewnienia spełnienia najsurowszych wymagań standardu MINERGIE w zakresie zużycia energii i jakości powietrza, system elewacyjny Reynaers został dostosowany w sposób umożliwiający specjalne regulowanie wentylacji. System wentylacji jest zamontowany w szerokim profilu, zamaskowanym stalową okładziną elewacji. Profil ten jest kompatybilny z klapką wentylacyjną i z systemem szklenia stałego, co pozwoliło zredukować liczbę rodzajów wymaganych profili. Uwaga poświęcona takim detalom wyraźnie świadczy o tym, w jakim stopniu budynek ten jest klasycznym przykładem innowacyjnej architektury, zarówno pod względem energooszczędności, jak i pod względem architektury.
Użyte systemy Reynaers
Involved stakeholders
Architekt
- Bonnard Woffray
Wykonawca konstrukcji aluminiowych
- FUXVISP AG
Fotograf
- Hannes Henz, Zürich
Inny interesariusz
- Canton Valais (Investors)
- Hans Ibelings (Authors)
