Sir John Rogerson's Quay

Biurowiec

ATRAKCYJNE WZBOGACENIE BYŁEGO OBSZARU DOKÓW

Nabrzeże Sir John Rogerson’s Quay w Dublinie przez dokładnie pół mili biegnie wzdłuż południowego brzegu rzeki Liffey. Zaczyna się przy ukończonym niedawno przez Santiago Calatrava moście Sean O’Casey Bridge, a kończy przy Britain Quay, w miejscu, gdzie chyba nigdy nie zostanie wybudowana wieża na cześć irlandzkiej grupy rockowej U2. Ta część Dublina, która nadal przechodzi proces wielu przemian urbanistycznych i społecznych, gościnnie przyjęła wiele nowo wybudowanych, istotnych dla kultury obiektów, takich jak nowy, zaprojektowany przez Daniela Liebeskinda teatr Grand Canal Square Theatre czy zaprojektowane przez Kevina Roche’a centrum konferencyjne National Conference Centre na północnym brzegu rzeki, którego otwarcie nastąpi niebawem. Podobnie jak jest to na wielu innych terenach doków portowych na świecie, na których panował niegdyś ożywiony ruch i wrzała praca, większość budynków wzniesionych w dublińskich dokach w ramach rewitalizacji to biurowce, które powstały dzięki hojnym ulgom podatkowym przyznanym przez rząd oraz w wyniku ogólnej dobrej koniunktury w irlandzkim budownictwie. W wielu z tych budynków mieszczą się siedziby największych na świecie banków i prestiżowych firm komputerowych. Ostatnio do tej architektonicznej mieszanki dołączył nowy biurowiec, zaprojektowany przez architektów z O’Mahony Pike. Ten 8-piętrowy budynek stanowi część większego wielofunkcyjnego obiektu, który ostatecznie składać się będzie z bloku mieszkalnego oferującego 112 lokali mieszkaniowych oraz z kilku punktów handlu detalicznego zlokalizowanych na parterze. Zrealizowany już biurowiec jest budynkiem złożonym z dwóch części. Skrzydło zachodnie ozdobione jest szachownicą, której wzór tworzą płaskie przeszklenia o delikatnej kolorystyce, matowe i przejrzyste, natomiast wyższe skrzydło wschodnie zaprojektowano w formie kamiennej bryły z wysuniętą elewacją osłonową i ozdobioną bardziej regularnym wzorem. Gdy patrzy się na tę kamienną bryłę z kierunku zgodnego z biegiem rzeki Liffey, wydaje się ona być dla całego nabrzeża elementem, który można by porównać do mocnej, krańcowej podpórki do książek. Według firmy Eden Aluminium, podwykonawcy elewacji,

„architekci chcieli, by wykonano płaską, całkowicie przeszkloną elewację, zatem system CW 60 Reynaers był właściwym wyborem”. Zastosowano dwie wersje tego systemu: standardową – do wykonania przeszkleń wejściowego foyer oraz system z zabezpieczeniem zaciskami do wykonania kolorowego przeszklenia w górnej części budynku. Jak wiele innych rzeczy, które z zewnątrz wydają się nieskomplikowane, ogromna szklana elewacja kryje w sobie wiele subtelnych zawiłości. Na przykład, biorąc pod uwagę, że końcowym użytkownikiem budynku miał być State Street Bank, kluczowe znaczenie miał aspekt bezpieczeństwa. System CW 60 Reynaers umożliwił wykonanie przeszkleń ze szkła o zwiększonej odporności na wybuch. Warstwa zewnętrzna ze wzmocnionego szkła o grubości 6 mm w połączeniu z taflą wewnętrzną złożoną z dwóch zespolonych warstw 6-mm szkła wzmocnionego, zapewniły elewacji wymaganą odporność. Bardzo duże połacie szkła, niektóre o wymiarach 3 x 1,5 metra, podczas montażu wymagały zastosowania zautomatyzowanych ssawek próżniowych. Firma Eden Aluminium z dumą podkreśla, że zastosowanie w tym budynku systemu CW 60 pozwoliło osiągnąć jedną z najlepszych ocen szczelności powietrznej w klasyfikacji wszystkich nowo wybudowanych biurowców w Irlandii. Miało to kluczowe znaczenie dla zdobycia pewności, że cele i ambicje zapewnienia eleganckiego i estetycznego wyglądu elewacji znalazły również swoje odbicie w redukcji strat ciepła i w energooszczędności. Kolorowe panele, wykonane w drodze wypalania szkła z naniesioną farbą w piecu, nadają elewacji barw z subtelnej, delikatnej palety żółci, zieleni i błękitów. Narzucona przez architekta powściągliwość w zakresie kolorów sprawdziła się jako dobry wybór.

Nieprzejrzyste, kolorowe panele wykonane są ze szkła, a więc lśnią i odbijają światło, tak jak każdy inny rodzaju szkła, lecz w mniej dosłowny sposób. Panele te odzwierciedlają również zmieniające się wciąż odcienie kolorów nieba, rzeki oraz kamieni i innych tradycyjnych materiałów, z których wykonane jest nabrzeże. Jest to inteligentny sposób wykorzystania kolorów, ponieważ mocno osadza on budynek w kontekście jego otoczenia. Zastosowane kolory wydają się dawać poczucie przynależności tego bardzo nowoczesnego budynku do starej, zabytkowej części Dublina. Między innymi dzięki zastosowaniu systemu Reynaers CW 60 możliwe było oszczędne i płaskie wykończenie elewacji i detali. W dużej mierze pomaga to wyeliminować wszystko, co zbędne i skupić umysł i wzrok na przeszłym i przyszłym życiu tej barwnej części miasta.