Historial De La Vendée Museum

Muzeum Historial de la Vendée wzniesione w pobliżu wioski Les Lucs-sur-Boulogne usadowiło się w tym falistym krajobrazie, by dać obraz burzliwych dziejów tego regionu od czasów prehistorycznych do XXI wieku. Tutaj lokalizacja dyktuje architekturę obiektu, a obiekt wnosi wkład w krajobraz.   Życzeniem zamawiającego, pozornie paradoksalnym, było, by stworzono atrakcyjny obiekt kulturalny, który byłby wtopiony w krajobraz i nie zwracałby uwagi swą okazałością. Aby spełnić to życzenie, architekci z PLAN01 zaprojektowali muzeum kryjące się pod dachem skonstruowanym z płaszczyzn obsianych trawą. Architekci mówią o nierzucającym się w oczy obiekcie, o niejednoznaczności między jego z jednej strony dyskretną, a z drugiej wyrazistą obecnością, o wtopieniu w krajobraz i wyniesieniu na wyższy poziom. Wyrazem zanurzania się w nurcie historii Wandei i wyniesienia burzliwych dziejów tego regionu na wyższy poziom jest również rosnąca liczba osób odwiedzających ten obszar. Od czerwca 2006 to muzeum, którego całkowita powierzchnia wynosi sześć tysięcy metrów kwadratowych, oferuje odwiedzającym trójwymiarową przygodę - od eksponowanych kolekcji po najbardziej zaawansowane technologie – prezentowaną na tle sztucznie ukształtowanego krajobrazu. W planie tej inwestycji wyraźnie wyrażono życzenie, by muzeum Historial zostało wtopione w krajobraz i było harmonijnie wkomponowane w 19-hektarowy park przyrodniczy rozciągający się wzdłuż brzegów rzeki Boulogne. Dzięki właściwej interpretacji tego życzenia, zamówienie zdobył PLAN01 – konsorcjum zrzeszające cztery biura architektów. To muzeum nowej generacji jest odzwierciedleniem silnych osobowości dziesięciu architektów z PLAN01, którzy w swoim „laboratorium pomysłów” z powodzeniem wypracowali wspólną i innowacyjną metodę projektowania.  

ROŚLINNY DACH I ŚCIANY OSŁONOWE

Dzięki dachowi zbudowanemu z geometrycznych płaszczyzn porośniętych roślinnością, o całkowitej powierzchni 8 tys. m2, ten obiekt utrzymany w odcieniach brązu i zieleni jest wtopiony w krajobraz, zaś jego przeszklone ściany osłonowe oferują widok na rzekę. Skonstruowanie kompleksowego profilu tego dachu za pomocą makiet i z zastosowaniem technik modelowania 3D, było długodystansowym zadaniem. Geometryczne płaszczyzny dachowe są zharmonizowane z krajobrazem, a jednocześnie dają temu obiektowi wystarczającą siłę wyrazu, by wyróżnić go z jego naturalnego otoczenia. „Istnienia muzeum trzeba się prawie domyślać, gdyż ukryte jest ono pod dachem z geometrycznych płaszczyzn. Krawędzie tych płaszczyzn odłączają się od naturalnego krajobrazu, tworząc otwarte przestrzenie, przez które do pomieszczeń wpada światło” - mówią architekci. „Lewa połać tej stalowej konstrukcji dachowej jest podzielona na trójkąty, z których każdy ma inną powierzchnię. Cała płaszczyzna dachu pokryta jest strukturą ze szkła spienionego o grubości dziesięciu centymetrów, na którą naniesiono warstwę bitumiczną. Na tym podłożu umieszczony jest zbiornik ze stali perforowanej. Warstwowe podłoże ze spienionego szkła zapewnia izolację cieplną i wodoszczelność obiektu. Następnie położone jest lekkie poszycie zielone. W szerokiej warstwie spodniej zamontowano niezbędny system sztucznego nawadniania, bez którego obumarłoby zielone poszycie dachu. Gdy nadejdzie wiosna, dach muzeum zmienia się w unoszącą się nad ziemią łąkę, której trawa może osiągać wysokość od trzydziestu do sześćdziesięciu centymetrów.”  

OKNO NA KRAJOBRAZ

Pomieszczenia ekspozycyjne rozdzielono na dwa budynki za pomocą części obiektu zaprojektowanej w kształcie zwartej litery W. Pozwoliło to ograniczyć wpływ obiektu na otoczenie i stworzyć optymalne wejście do centralnego holu, do którego przylegają dwie galerie.  „Aby móc zmienić wielkość pomieszczeń ekspozycyjnych, zaprojektowaliśmy obiekt o równomiernej strukturze z 21-metrową konstrukcją wejścia portalowego.” W ten sposób wydzielone zostały dwie główne przestrzenie o powierzchni 450 m2. Każda z nich ma dwie kondygnacje (o wysokości do sześciu metrów - pełniącą rolę pomieszczenia ekspozycyjnego lub magazynowego i o wysokości od sześciu do dziewięciu metrów - przeznaczoną na konstrukcję kratową do montowania urządzeń technicznych i belek). Dzięki temu oba pomieszczenia optymalnie nadają się do użytkowania, zgodnie ze swoim przeznaczeniem. Od strony fasady południowej, uniesione krawędzie dachu odsłaniają ogromną połać okienną, która zapewnia naturalne oświetlenie holu i galerii oraz oferuje widok na krajobraz rzeki Boulogne. Jest to ściana osłonowa o pionowej strukturze konstrukcyjnej bez elementów ryglowych. Przez całą wysokość tej ściany co 1,20 metra biegnie profil, który od wewnątrz jest płaski, a od strony zewnętrznej ma widoczny relief. Przeszklona ściana osłonowa tworzy szereg fałd biegnących nierównolegle do krawędzi dachu. Tę fałdowaną przeszkloną fasadę o zróżnicowanej wysokości zrealizowano z wykorzystaniem systemu CW 50 firmy Reynaers. Wymiarowanie poszczególnych paneli zastosowanych w konstrukcji przeszklonych ścian osłonowych było skomplikowanym zadaniem. Przeszklone ściany osłonowe są u góry oddzielone od konstrukcji stalowej i podtrzymywane w poziomie przez system płyt. Dzięki wrażeniu całkowicie oszklonej elewacji, muzeum Historial jest bezsprzecznie wspaniałym dziełem sztuki na tle krajobrazu Wandei.